Door de voortschrijdende technieken in de wijnindustrie vallen beroemde en minder beroemde wijnproevers en schrijvers soms door de mand. Meestal omdat ze bewust in het bekende O’tje worden genomen. (Volgens het Groot Uitdrukkingenwoordenboek betekende ootje letterlijk ‘de kleine letter o’ of ‘kringetje’, zoals in het kinderspelletje (“We maken een kringetje van jongens en van meisjes …” om die persoon vervolgens voor de gek te houden!)
Volgens de bekende Franse onderzoeker Frédéric Brochet, (wijnmaker in Marigny, 
ten noorden van Poitiers en docent psychologie van het wijn proeven aan de universiteit van Bordeaux) die voor zijn werk een prijs ontving van de Amorim Académi des Vins de France, kan wijn nooit objectief worden beoordeeld. Hij houdt vast aan de bewering dat de mening van de soms wel wereldberoemde wijnschrijvers niet beter, sterker nog, slechter is dan die van de alledaagse wijnconsument. Zo beweert hij het volgende:
- Je proeft wat je verwacht te proeven
- hoe beter getraind, hoe meer fouten men maakt
Zo serveerde hij in Bordeaux aan zo’n zeventig beroepsmatige proevers/schrijvers twee keer dezelfde middelmatige Bordeaux; éénmaal vanuit een prestigieus uitgemonsterde fles en éénmaal vanuit een simpel uitgevoerde fles. In het eerste geval concludeerden de proevers dat de wijn aangenaam, houtrijk, complex, in balans en rond was. De tweede echter, de zogenaamde ‘Vin de Table’ werd door de pretentieuze massa afgeschreven als zwak, kort, licht en vlak. Veertig van de experts vonden de wijn toen hij ‘duur’ was heerlijk en slechts twaalf van de proevers vonden hem lekker toen hij goedkoop bleek te zijn.
Onderzoek door Brochet wees uit dat de moleculen die verantwoordelijk zijn voor geuren als bes, aardbei en framboos in rode wijn dezelfde zijn als die van perzik en abrikoos in witte wijn. Met deze wetenschap in het achterhoofd deed hij een nog leuker experiment in Londen, waar dit ‘Enfant Terrible’ twee witte wijnen voorzag van smaakloze kleurstof, waardoor twee rode wijnen ontstonden die zomaar uit Bordeaux en Bourgogne zoude kunnen komen. Eerst schonk hij de witte en daarna de rode. 
Niet één van de zevenenvijftig connaisseurs wist de rode wijn correct te benoemen. Onder de notities voor de witte wijn kwam men de volgende kreten tegen: droog, abrikoos, citrus, honing en stro tegen. Kreten die je doorgaans kunt schrijven als je witte wijnen proeft. De notities voor rood zagen er als volg uit: donker, kers, framboos, vanille, kruiden en zwarte bes. Kreten die uitstekend passen in de beschrijving van een rode wijn.
Uit dit soort onderzoeken mogen we gevoeglijk opmaken dat blind proeven van wijn alleen maar blind kan zijn als de wijn in een neutrale karaf gepresenteerd wordt of geschonken wordt in zwarte glazen. Wie kan zich die blinde proeverij uit 1976 niet herinneren die bekend staat als het – Jugement de Paris-, waar de Franse proevers blind geteste wijnen uit Frankrijk en Californië beoordeelden. Zeer tegen de verwachtingen in versloegen de Californische wijnen de Franse wijnen. Dit zou waarschijnlijk nooit het resultaat zijn geweest als bijvoorbeeld de flessen niet door elkaar heen zouden hebben gestaan maar per land gepresenteerd. Dit evenement werd nog beroemder dankzij “Bottle Shock”, de film uit 2008.
Als je dit soort spectaculaire onderzoeken projecteert op de psychologie van de smaak, dan komt het er op neer dat je beter gewoon kunt genieten van de wijn op het moment van drinken met daarbij de waarde die het op datzelfde moment voor je heeft, dan dat je met een opgeblazen houding
de pracht van het bouquet probeert onder onbegrijpelijke woorden te brengen
==
Tot zover . . .
Chris Koot
