Wanneer ik iets wil schrijven over een wijn die door mij gedronken en genoten wordt, dan moet ik me er, tijdens of na het genieten ervan, ook even verdiepen. De eerste verdiepende vraag die na de tweede slok en kijkend naar de fles, bij me opkwam, was: “Petit Verdot? Is er dan ook een Grand of Gros Verdot?”
En wat bleek na wat rondhangen op het www, die is er! Maar deze Gros (= vet of dik!) Verdot, want zo heet hij, is naar alle waarschijnlijkheid niet verwant aan de Petit Verdot. Oorspronkelijk is hij afkomstig uit de Bordeauxstreek, maar daar is hij zo goed als verdwenen. Het was Château Lafite-Rothschild die de Gros Verdot, volgens hun wijnjournaal van 1868, nog heeft gebruikt in de blend van dat jaar. Dus mocht u nog een fles hebben! Nu weet u waarom de wijn zo mooi is! Mocht u de wijnstok en de druiven willen zien of aanraken, dan is de kans in de regio Bordeaux, wel heel klein geworden. U zult er voor naar Californië moeten, waar de producenten van de zogenaamde Meritage wijnen 
zowel de Petit als de Gros Verdot nog mondjesmaat in hun Bordeaux-blend gebruiken.
Of naar Argentinië waar de Gros Verdot zo rond 1850 gelijktijdig met de kleine variëteit aankwam. De Gros Verdot is minder donker en oudert wat beter dan de Petit Verdot, die een donkere wijn geeft die ergens doet denken aan de Syrah. Terwijl de vette broer het in Argentinië een klein beetje is gaan maken deed de kleine het beter in buurland Chili.
Natuurlijk is de Petit Verdot ook een kleiner type, de naam zegt het al! De druif heeft een dikkere schil, is donkerder, rijpt laat en is erg afhankelijk van de juiste condities in de wijngaard. Dat is ook de reden waarom de druif in de streek rond Bordeaux zo goed als verdwenen is. Je zou de Petit Verdot voor de wijnmaker kunnen vergelijken met kruidendoos van de chef-kok. Een zwarte kleur, krachtige complexe geuren, rijke tannine en vineus. Wat een klein beetje vermag om iets groots te creëren!
Maar genoeg over groot en klein, we dwalen af en de aandacht van de gewaardeerde lezer moet wel blijven. Mijn verhaal gaat gewoon over de Petit Verdot en dan met name de Gran Reserva van Casa Silva waarvan ik deze week genoot bij een door mijzelf medium gebakken entrecôte met alleen wat peper, pappardelle en wat “fêves de marais” omdat ik die vers gepelde tuinboontjes in de zomer nou eenmaal zo lekker vind! 
Toch grappig die taalverschillen, bij ons komen de bonen uit de tuin, in Frankrijk komen ze uit de polder!
Het was de eerste keer dat ik een wijn van de Petit Verdot als monocépage dronk en ik was werkelijk onder indruk. De druiven voor deze wijn van Casa Silva zijn afkomstig van twee gaarden in de Colchagua Valley; één in het noorden en aan de voeten van de Andes die Los Lingues Estate heet. En de ander ligt in het westen nabij de kust van de Grote of Stille Oceaan genaamd Lolol Estate. Beide gaarden zijn eigendom van de familie Silva die de boel al zo’n 5 generaties bestiert. De druiven worden handmatig geplukt en streng gecontroleerd. Het bedrijf maakt gebruik van de beproefde technieken uit de “oude wereld” maar ook van het innovatieve, dat zo kenmerkend is voor de “nieuwe wereld”. Op de verschillende gaarden groeien oorspronkelijke druivensoorten die wij inmiddels vergeten schijnen te zijn zoals de Sauvignon Gris en dus ook deze Petit Verdot. 
De Petit Verdot Gran Reserva is niet alleen zeldzaam en onderscheidend, maar ook nog eens zo goed als uniek op de vaderlandse wijnmarkt, omdat er naast die van Viña Casa Silva verrekte weinig 100% Petit Verdot wordt gemaakt. Ja, oké Marques de Grignon uit Spanje maakte er ooit één maar volgens mij was dat eenmalig en al lang geleden.
Uit respect voor de Franse origine heeft de familie Silva besloten om 65% van deze wijn 11 maanden op nieuwe Frans eiken barriques te laten rijpen en het andere deel van 35% dus, 9 maanden te laten genieten van de subtiele indrukken die (voor de tweede maal gebruikte) Frans eiken barriques een wijn kunnen meegeven. Mijn complimenten aan de oenoloog daar in Chili!
Deze Petit Verdot heeft een donkerrode tot zwart-paarse kleur met een geur die doet denken aan pruimen en zwarte bessen. Maar ook die stelling met 50 of meer pondsbakken zonder deksel, gevuld met aardbeien die in de AH naar je toe lijken te geuren, deden mee in de emotie die het lekker grote glas met deze wijn bij me losmaakte.
In de smaak vond ik, opnieuw, veel zwart fruit met zachte hints van rozenbottel, opwindende chocola,(bijna geil, excusez les môts) een beetje mokka, wat gebrande noten en cederhout. Een opwindende wijn met mooi zachte en aangename tannine. Werkelijk een unieke wijn met een eigen karakter die we helaas maar weinig op (zelfs de beste) Nederlandse wijnkaarten voorkomt. Daarmee onderscheidt men zich als sommelier of als horeca-uitbater.
De wijn is niet alleen een uitstekend begeleider van pittige en gekruide vlees- en/of wildgerechten, maar als er nog iets over is (en dat betwijfel ik eigenlijk) ook bij de Hollandse harde kazen uit Leiden, Andijk of Friesland. Het wordt een warme winter met deze wijn.
Ik zeg Chapeau!
De prijs zal zich, afhankelijk van de actie van de winkelier, ergens afspelen rond de 14 €uro en wat mij betreft is dat veel te laag gezien de traditionele prijzen voor begeleiders van wilde gerechten. En als u kunt kiezen, koop een wat ouder jaargang, die beginnen mooi op dronk te komen. De jongere uitgaven van de laatstse twee jaar mogen nog een jaartje genieten van de rust van uw geconditioneerde wijnkelder.
Tot slot, ik proefde vlak voor de kerstdagen van 2013 en binnen twee dagen van elkaar, twee wijnen van deze druif; de eerste was een werkelijk formidabele wijn uit 2010 van Masseria Trajone uit Lazio (It.) die ik proefde tijdens een kooksessie met Marcel de Leeuw, en de andere proefde ik in de grote zaal van meneer Krimpenfort, de eigenaar van www.krimpenfort.nl. Een nieuwe loot aan de boom van zijn assortiment afkomstig van de Graaf van Bergon, de Petit Verdot Prestige. En OMG! Wat een prachtig glas wijn! De bom van donkerrood fruit met een geur die je helaas slechts weinig, hangend boven een glas, ervaart. Ik moest, net als Yves zelfs even denken aan Cabernet Franc, maar dan iets rijker en zachter. Toen ik vervolgens na de eerste slokken te hebben geproefd, naar zijn keuken strompelde om de begeleidende hertenbiefstukjes op te halen kwam in één keer de smaak van cacao naar boven.
Mocht u morgen tijdens de Opendeurdag van Fort Waver-Amstel aanwezig zijn, probeer dan in ieder geval deze wijn! En vergeet dan ook niet de Vermentino Prestige 2013 van dezelfde producent. Deze twee wijnen zouden voor mij de reden van het bezoek zijn.
Het was me een genoegen!
PS. Opnieuw is het assortiment van meneer Krimpenfort uitgebreid. Van een heel ander, milieuvriendelijk bewerkt perceel, haalde de eerder genoemde Graaf nòg een Petit Verdot. Geen rijke, dikke wijn, maar een bijzonder fruitige, lichtere wijn die, mits licht gekoeld, uw zomer van 2014 wel eens heel feestelijk zou kunnen maken. De gasten van LKKR Eten & drinken in Nieuwkoop weten het intussen en genieten er op het ruime terras zeer regelmatig van.
—
Tot zover
Chris Koot
